Grote restauraties

Door de eeuwen heen is er permanent en structureel onderhoud aan het gebouw gepleegd. Vanaf het ontstaan van de Stichting zijn er meerdere grootscheepse restauraties uitgevoerd, te beginnen in de jaren 70 van de twintigste eeuw. Vervolgens in het midden van de jaren 90 en in het eerste decennium van deze eeuw.

In de jaren 70 van de vorige eeuw groeide het besef dat de kerk, zo'n 500 jaar na de bouw, toe was aan een grondige bouwkundige restauratie. De Stichting Sint Martinus Monument werd opgericht met als doel deze restauratie uit te voeren en daartoe de benodigde middelen bijeen te brengen. Tijdens deze restauratie bleken vrijwel alle gewelven te zijn voorzien van een rijke beschildering. Na zorgvuldige afweging van alle voor- en nadelen van het blootleggen hiervan is in 1976 begonnen met het vrijleggen, conserveren en - uiterst terughoudend - restaureren van de beschilderingen. In 1979 vond de oplevering plaats.

Al 10 jaar na oplevering bleken de gewelven al weer behoorlijk vuil te zijn. Na gedegen onderzoek werd in 1995 de oorzaak gevonden. Door kaarsen en wierook geproduceerde harsdeeltjes werden, samen met het 'gewone' stof door de beweging van aan de vloer verwarmde lucht mee omhoog genomen. Die lucht kwam langs de gebrandschilderde ramen als koudeval weer naar beneden. Om het klimaat in de kerk te verbeteren zijn de daken en de kappen van de kerk gerestaureerd. Ook werden in 1996 de gebrandschilderde ramen gerestaureerd en voorzien van een geventileerde voorzetbeglazing.  Na een aanpassing van het verwarmingsregime en het gebruik van een ander soort kaarsen en wierook zijn in 2001 de gewelven integraal gereinigd en hier en daar deels geretoucheerd.

Rond 2005 moest de toren van de St. Martinuskerk geheel gerestaureerd worden. Een van de voornaamste oorzaken was dat de in de jaren 50 van de 20ste eeuw gebruikte tufsteen sterk verweerd was. Een jaar lang stond de toren in de steigers vppr een ruim 1,6 miljoen euro kostende restauratie.